آموزش خبرنگاری دانشجویی در کمتر از یک ساعت

آموزش خبرنگاری دانشجویی در کمتر از یک ساعت

کتابی ساده برای شروع از صفر...

از اینجا دانلود کنید:

دانلود

روزنوشت

نام داستان:روزنوشت های یک آدم معمولی

تاریخ انتشار:شاید هیچ وقت

-1-

امروز یک روز معمولی است،من هم یک آدم معمولی هستم و دفترم هم یک دفتر معمولی،همه چیز همانطور است که همیشه بوده :برگ ها رنگ سابق را دارند ،خورشید طبق معمول در می آید و کلاغ ها با همان ریتم معمول و نت های همیشگی قارقار می کنند .پس از خوردن چای ،کلاسور کهنه ی رنگ پریده ام را که مثل خودم زهوارش در رفته است زیر بغل می زنم و به سمت ایستگاه اتوبوس راه می افتم.باز هم همان تاخیر همیشگی.اتوبوس که گویا عجله ای ندارد ،آرام آرام پس از 43دقیقه تاخیر،قدم رنجه و چشم ما را به جمال مبارک قراضه اش روشن می کند .سوار می شوم و روی تنها صندلی خالی می نشینم.پیرمردی غرولندکنان از پشت سر می گوید:"جوونا چقدر بی معرفت شدن..."با نارضایتی از جایم بلند می شوم و از میله ی رنگ و رو رفته ی اتوبوس ،آویزان می شوم.پیرمرد می گوید:"جوون کتاباتو بده نگه دارم،سنگینه اذیت می شی."

-رسیدیم پدرجان ،میدون انقلاب ایستگاه آخره.

پیرمردعینک ته استکانی اش را که با نخ قند پشت گوش بسته است ،جا به جا می کند."وای ،بازم اشتباه سوار شدم..."

بی توجه به پیرمرد پیاده می شوم و شکر خدا اتفاق دیگری نمی افتد .از پایانه تا دارالترجمه را هندزفری به گوش ،طی می کنم.هندز فری عجب نعمتی است،لااقل می توانی لحظه ای خودت را به بی توجهی بزنی.

-2-

مثل همه ی روزها بیدار می شوم و همان چای همیشگی را می نوشم.باید دیکشنری بخرم.ساعت9آرام آرام از خانه بیرون می زنم و در ایستگاه همیشگی می نشینم.امروز که عجله ای ندارم اتوبوس پیش پایم می رسد ،خلوت و خالی،خالی و خلوت.پیرمرد دیروزی را می بینم .

-پدرجان مگه دیروز که سوار اتوبوس انقلاب بودی نگفتی اشتباه سوار شدی؟

-مگه این پارک شهر نیست؟

-نع

پیرمرد ،با شتاب پیاده می شود تا اتوبوس پشت سری را که دارد می آید ،شکار کند.پسرکی با پارگی صندلی ور می رود و یک پسر دبیرستانی که به گمانم از امتحان برگشته است،روی صندلی با لاک غلط گیر قلمی می نویسد:"در قلب منی هرگز" تا خیابان منیری جاوید را قدم زنان طی می کنم .وارد انتشارات جنگل که بی شباهت به نامش نیست ، می شوم:"چاپ جدید بیست روز دیگه در میاد."زیر لب فحشی نشخوار می کنم.

-3-

تنهایی ،بهانه ایست برای با هم بودن من و خودم،همراه همیشگی ام یعنی فلاسک استیلم را که نصف عمر خودم قدمت دارد،برمی دارم و روانه ی همان جای همیشگی می شوم .روی همان تخت همیشگی می نشینم .چشم هایم را می بندم و گوش هایم را باز می کنم.گوش هایم به همه جا سرک می کشند .صدا ها مختلفند اما یک بک  گراند دارند:صدای آب،آب،آب.پرنده ای با سینه ی زردرنگ و دم کشیده ،با عشوه ی تمام می خواند،آن وسط صدایی جیرمانند می آید که نمی دانم چیست.شاید دو گنجشک ،عشق بازی می کنند.کاش جای آن ها بودم.تا به حال گزارش نشده است که گنجشکی دغدغه ی اجاره خانه و قبض آب و برق داشته باشد.

-4-از خواب بلند می شوم و پس تقریبا نوعی دوش گرفتن زیر شیر دستشویی شامل مسواک و آب زدن به سر و صورت ،راهم را به سمت حیاط کج می کنم.نگاهم به ساعت مچی ام می افتد.بی درنگ راه آشپزخانه را پیش می گیرم تا سماور را روشن کنم،اما انگار احتیاجی نیست چون سماور از دیشب روشن مانده است و شانسی که آورده ام این است که هنوز تا نصفه آب دارد.چای را دم می کنم و دوباره پیش ماهی ها باز می گردم  و با آن ها کمی راز و نیاز می گویم همیشه برایم یک چیز سوال بوده و آن این است که چرا بشر با رنگ نارنجی مشکل دارد،به ماهی نارنجی می گوید قرمز و به نوشابه نارنجی می گوید زرد.پای سماور می روم و چای می ریزم.در عطرش غرق می شوم،نشئه می شوم و یاد آن روزها برایم زنده می شود.ای وای،باز هم دارد بر وجودم مستولی می شود.چای را کنار می گذارم و بیرون می زنم.

-5-

چیز جدیدی نیست،بی خوابی را می گویم.اما وقتی آزاردهنده می شود که همه ی ترس های عالم در وجودت سرازیر شوند،افکاری بی نتیجه چون این دنیا و آن دنیا و و سرانجام انسان.به هم ریخته تر می شوی وقتی آفرینگان صادق هدایت را بخوانی ، هرچه را که تا به حال در کتب دینی خوانده ای مانند لاشخوری تکه پاره می کند.عقل می گوید به حرف های این بشر ماتریالیست گوش نده،اما جواب فریاد قلب چیست؟چه باید گفت؟مغز خیلی چیزها را تئوری وار از بر می کند اما قلب پس می زند .همین می شود که می گویند فلانی یادگیری خوبی ندارد،خنگ است.مدت هاست در خودم غرق می شوم ،این کابوس دارد مرا در خود ف و می بلعد ، اما،....بی نتیجه!

پلی لیست موبایلم را بالا و پایین می کنم:

When I find myself in times of trouble, mother Mary comes to me speaking words of wisdom...

-6-

"یه زن با جنونش به من یاد داد

که عاشق شدن قبل ویرونیه"

"از تو چشمات می خونم

که منو دوسم داری

با نگاه عاشقت عشقو به قلبم میاری..."

"چقدر نازی

چه چشمایی 

شدم عاشق نگی جایی"

از این دست آهنگ های هجو فراوان هستند.تجربه ثابت کرده استکه افزایش این نوع آهنگ ها با تعداد افراد از مادر پدر  قهر کرده نسبت مستقیم دارد.اینان احیانا به این سخن نغز شدیدا" معتقد هستند که آنچه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند،اما یکی هم نیست بگوید برای این که خزعبلات تو بر دل نشیند ته صدایی هم لازم است.

باز هم جمعه است و کماکان از ابر سیاه ،خون می چکد.کاش فرهاد زنده بود .

-7-دیشب از فرط خستگی ترجمه ی کاری از چخوف ، از جنازه هم آرام تر به خواب رفتم.صبح که برخاستم،خورشید هفت صبح ، مشامم را نواخت.سرحال از نه ساعت خواب مفید ، به حیاط رفتم و نفس عمیقی کشیدم.اما این تنفس عمیق و لذت بردن از آواز شادمانه ی کلاغ هفت صبح،زیاد طول نکشید.همدم کوچکم کف قفس افتاده بود .پرهایش سفیدتر از همیشه بود:"رستگاری نزدیک"

بلدرچین را با تکه پارچه ای کفن پوش کردم .بی موقع تر از همه ،پیدا شدن سر و کله ی کودک همسایه بود.

-جوجو کو؟

نمی دانستم چطور واژه ی مرگ را برای کودک حلاجی کنم.

-جوجو رفت.جوجو برای همیشه از پیش ما رفت.

-8-

چند روزی است مشغول ترجمه ی داستانی از چخوف هستم.داستان،روالی احمقانه دارد،شاید هم به نظر من احمقانه است.پایانش نیز احمقانه است:"با همان کت فراکش روی مبل دراز کشید و مرد."

حین کار ،چند باری به خاطر انتخابم به خودم تف و لعنت می فرستم.برگردان اپرای فرانسوی را به سختی پیدا می کنم و حال به دنبال کسی می گردم که نام های روسی متن را برایم بخواند.بالاخره راس ساعت5:13سحرگاه،ترجمه را به پایان می رسانم .برایم شش تا چای و صد گرم قند خرمایی خرج بر می دارد.اگر قرار باشد سر هر کار انقدر بلنبانم ،هنین روزها باید مثل دینترویت اعلم ورشکستگی کنم.حوصله ندارم جابه جا شوم و تا تخت بروم .سرجایم کاغذها را یک سمت می ریزم و در دوراهی انتخاب کدام دیکشنری به عنوان بالش، می مانم.آکسفورد زیادی قطور است،وبستر چنگی به دل نمی زند،اما هزاره خوب است.تمام شب را خواب می بینم که کلمات مثل مورچه لابه لای موهایم گل کوچک بازی می کنند.

-9-

ساعت 7صبح چنان از خواب می پرم که انگار دکمه ی ایجکت تشک  را زده باشم.ساعت 7:15صبح تلویزیون آهنگی پخش می کند که از جمهوری اسلامی بعید است:"اینجوری نگام نکن که آب میشم،مث یه سوال بی جواب میشم...."نمایشگر تلویزیون پرنده ای را نشان می دهد که با،عشوه  و غمزه ی تمام به من زل زده است.چنان می خندم که خروس هم به همراه من از ترس نعره می زند.زیر چای را روشن می کنم.سری به حیاط می زنم و به ماهی ها سلام می کنم.امروز یک روز معمولی است ،همه چیز همانطور است که همیشه ی بوده است،برگ ها همان رنگ سابق را دارند ،خورشید،طبق معمول در آسمان می خندد و کلاغ ها با همان ریتم معمول و نت های همیشگی ،قارقار می کنند.

ناتمام

نام اثر: ناتمام

 

 

-سلام

-سلام

-خوبی؟

-نمی دونم...تو چی؟

-آره خوبم،داشتم غذا می پختم.

-اگه یه روز فرشته مرگ بیاد بگه بیا بریم،قول میدی منم با خودت ببری؟

آره حتما!یه لحظه گوشی.-

مامان!مامان بی زحمت سیب زمینی رو یه بالا پایین کن بو سوختگی میاد.

-اگه عزراییل بخواد منو ببره چی؟ قول میدی باهام بیای؟

-نه!مامانممو تنها بذارم؟

خب بابای منم تنها می مونه...ولی زیرخاکی ها زود تر از اون  چیزی که فکرش رو بکنی از یاد میرن...بریمم که دیگه مهم نیس، یه نون خور کمتر، اکسیژن بیشتر...بعد ما هم کسی لنگ نمی مونه.

-گوشی گوشی...!مامان یه ذره روغن میریزی تو برنج؟

-میای بریم خودکشی کنیم؟

-آره چرا که نه؟

-به نظرت از کجا بپریم؟من می گم بریم بام...همون جایی که همیشه می رفتیم...یادته چایی آورده بودم لیوانتو جا گذاشته بودی و چون می دونستی وسواس دارم تو قوطی رانی چایی خوردی یادمون نبود قوطی آهنیه دستت تاول زد؟پرواز با بوی چای و لیمو...می دونم از فصل لیمو ترش گذشته ولی واسه همچین وقتایی نیم کیلو لیمو دارم تو فریزر.

-نه؛به نظر من از برج میلاد بپریم...ما که راهمون برج میلاد نمیفته با این حقوقای ماشالا مکفی،لااقل قبل پرواز یه بار کل تهرانو از اون بالا ببینیم!

- آخه تو دلت میاد پنجاه هزارتومنو حروم کنی واسه ورودی برج؟من ترجیح میدم دار و ندارمو قبل پرواز گندم و ارزن بخرم برای همشهری های بالدارمون که زیر شیروونی هاخونه دارن...دبیرستان قدس رو  یادته؟یادته یه بار یه کفتر چاهی اومده تو کلاس ؟زنگ عربی بود با خانم توکلی داشتیم...همون خانمه که می گفت رفته به عربای عمارات و کویت عربی یاد داده هاهاها!یادته بچه ها همه رفتن ته کلاس و جیغ کشید:"حسین پووووووور اون کفترو ببر بیروووون...لطفا!"یادم نمیره از بس خندیده بودم به قیافه ی توکلی،سرخ سرخ شده بودم ...آخرشم از کلاس انداختتم بیرون پایان ترم هم بهم 17 داد...فدا سرم!  یادمه تو 25/10 شدی خخخخ

-بی خیال بابا! تو هم خفه مون کردی با این خانواده ی بالداریان...نکنه آخرشم زن خروس شدی من بی خبرم؟یعنی قبل مرگ آدم نباید به آرزوش برسه؟

-یعنی اوج آرزوی تو دیدن برج میلاده؟

-گوشی گوشی....مامان!اون پوست مرغارو تیکه کن بریز تو سیب زمینیا

-دختر تو هنوز یاد نگرفتی گوشت دیر از سیب زمینی سرخ می شه؟

-چرا مامان جان پخته س... پخته گذاشته بودم جایخی واسه روز مبادا.بچه ها از مدرسه بیان ببینن خوراک گوشتی داریم خوشحال می شن...

 -انگارخیلی سرت شلوغه،مزاحمت نمی شم....من میرم بام دوست داشتی تو هم بیا همون جایی که همیشه می رفتیم می بینمت...خداحـــــــــافظ.

- مهشید؟مهشید آبجی؟

مامان قطع کرد که...

-بنده خدا رو گذاشتی پشت خط داری واسه من قصه ی حسین کرد می گی می خواستی پشت خط بمونه منتظرت؟ خودت بگیرش.

-باشه مادرجان.آخ...راستی امروز باید برم مدرسه سفارش مشتری رو تحویل بدم....مادر یکی از همکلاسیای پوریا واسه شوهرش شال گردن خواسته بود.اگه بالای  سی تومن بده امشب براتون پف فیل درست می کنم.

-برو مادر به سلامت، خب حالا که داری میری دم مدرسه برو به زهرا خانم بگو دیگه نره دنبال محمدشون ،محمدم با خودت بیار سر راه که اون بنده خدا هم کلی از وقتش میره تا لباس بپوشه با اون دنگ و فنگش.

باشه.-

-گوشیتو جا گذاشتی.

- آخ  ...مامان بی زحمت میدیش؟کفش دربیارم دیر میشه.

بیا دخترم.برو به سلامت.-

-خدافظ.

اه...چرا گوشی رو بر نمی داری...تو رو خدا...-

"در حال حاضر تماس با مشترک مورد نظر امکان پذیر نمی باشد"-

تصحیح شده در 31/6/1396

تخفیف ویژه تایپ و ترجمه

برای سفارش آنلاین تایپ، ترجمه، تحقیق و چاپ کتاب در تمامی رشته ها

 با کمترین هزینه های ممکن

 در سایت زیر ثبت نام کنید و از کد معرف 74745موقع ثبت نام استفاده نمایید

 تا تخفیف بگیرید. 

www.irantypist.com

جماعت فکاهی

روزش را یادم نیست ، ام گمانم چهارشنبه بعد از ظهر بود که معاون فرهنگی وزیر علوم برای اختتامیه ی جشنواره شعر رضوی به دانشگاه بیرجند آمده بودند و این مصادف شده بود با نصب اطلاعیه ی خوابگاه ها...بسیار ناعادلانه بود و ما تصمیم گرفتیم جلوی تالار ولایت یعنی محلی که مهمان ویژه یعنی دکتر سید ضیاء هاشمی حضور داشت تجمع کنیم.در این میان به جرات می توانم بگویم تنها عده کمی برای احقاق حق خود آمده بودند و بسیاری تنها از آب گل آلود ماهی می گرفتند ؛منظورم از آب گل آلود ماهی گرفتن چیست؟آهااا این شد یک سوال خوب؛ یعنی این که به بهانه تجمع با دوست پسرهای خود در گوشه و کناری بودند و بسیاری هم که دیروقت آمده بودند و به واسطه ی این پیشامد به نحوی توانستند قاطی این جمع شوند و کسی متوجه نشود که این هابا تاخیر دو  و سه ساعته آمده اند! و تجمعی که ساعت نزدیک 12 شب بود که خاتمه یافت....دکتر خلیلی از جلسه بیرون آمدند و صحبت ها را شنیدند که عمل کردن یا نکردن به حرف هایشان را پای وجدان خودشان می گذاریم، سپس گفتند که از بین خودتان چهارنماینده انتخاب کنید و روز شنبه به دفتر من بفرستید تا حرف ها را بزنند و به مسائل رسیدگی شود.بچه ها قانع نشدند و گفتند دکتر خلیلی باید امضا کند.دکتر خلیلی امضا کردند اما عده ای هنوز بود و شعار های بی پایه و اساسی که می دادند:

"دانشجو می میرد ،ذلت نمی پذیرد"

"نترسید نترسید ما همه با هم هستیم" انگار کسی دنبالشان کرده بود !

و عده ای هم پس از خبر کردن دوست پسرهای غیورشان چنین شعار می دادند:

"برادر با غیرت ، حمایت ،حمایت"

از آن سر هم عده ای از پسرها شعار می دادند : "مرگ بر آمریکا!"

این جمع حقشان را نمی خواستند اگر هم می خواستند بلد نبودند چگونه بیانی داشته باشند

به نظر من بچه ها باید به حرف رییس دانشگاه گوش می کردند و به فکر پیدا کردن چهار نماینده و منتقل کردن حرف و مشکلات می بودند اما به قول خانم دکتر میرکاظمی انگار عده ای خط دیگری داشتند . ما فقط آنجا بودیم تا در مورد مسائل خوابگاه صحبت کنیم اما عده ای صحنه تجمع را با راهپیمایی 22 بهمن اشتباه گرفته بود و از سلسله مراتب چیزی نمی دانستند.از احترام چیزی نمی دانستند ، و از این که مسائل را باید از هم تفکیک کرد هم چیزی نمی دانستند!

اگر بیان درستی داشتیم شاید بهتر به نتیجه می رسیدیم. خودم در این تجمع بودم و چند باری سعی کردم بچه ها را اقناع کنم که تا شنبه صبر کنید و چهار نماینده انتخاب کنید و... اما گوش شنوایی نبود . این جماعت،جماعت فکاهی بودند.جدی نگرفتند.والسلام.

یادواره و زرشک!

با بچه های دانشکده فیزیک قرار گذاشتیم یادبودی داشته باشیم در پارک توحید دانشگاه بیرجند؛بماند که کلا 20 نفر هم نیامدند؛همان ها هم با دیدن آژیر ماشین آبی راهنمایی رانندگی در رفتند!!!فقط یک جمله گفتم:"همین کارها را می کنید که بعد می گویید رییس جمهور را براساس توزیع گونی سیب زمینی انتخاب کردند!"

نمی گویند لالی اگر...

به نظر من اگر صدا و سیما در ساعاتی از روز برنامه ای پخش نکنه کسی بهش نمی گه لال؛شاید بهتر باشه به جای بسیاری از برنامه ها ، اون صفحه رنگی خوشگله که وسطش آرم جمهوری اسلامی ایران رو میزنه پخش کنه یا حتی اخبار تکراری رو ، به جای اینکه شاهد فیلمی مانند" ساخت ایران "باشیم. ساخت ایران شوخی بدی بود که تلویریون جهموری اسلامی با ما کرد و در عجبم از امین حیایی که در چنین فیلم بدساخت و پرهزینه ای بازی کرد. 

آقای ضرغامی؛اون صفحه رنگین کمونه که آرم صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایرانه  رو خیلی دوس می داریم!

کشور من...

کشور من جایی است که دسترسی به اینترنت را برای دانشجوی علوم انسانی غیر ضروری می دانند،کشور من جایی است که به جای گسترش ارتباطات در آن میلیاردها تومان خرج فیلترینگ می کنند و مختل کردن امواج می کنند؛جان مردم به درک اگر سرطان بگیرند!کشور من نخبه ترین ها را دارد که با وی پی ان 5 هزار تومانی تمام این تمهیدات میلیاردی را دور می زند!!!زنده باد جوان ایرانی...!

و در آخر کشور من جایی است که دانشجوی زبان خارجی را مطالعه گر فرهنگ غرب می دانند و برگزاری اردوی آموزشی مختلط را حتی با حضور خودشان انحراف می دانند...یادم نمی رود روزی را که با یکی از آقایان دانشکده مهندسی داشتیم ناهار اردو را تدارک میدیدیم وسایل را حمل می کردیم،حتی واژه ای بینمان رد و بدل نشد...یک لحظه حس کردیم تعقیبمان می کنند...سر چرخاندیم و دیدیم مسئول امور فرهنگی یعنی آقای عرفانی است؛ناخودآگاه خنده ام گرفت چون یاد این حدیث افتادم که وقتی دختر و پسری تنها شوند نفر سوم آنان شیطان است!

روحانی مچکریم!

چند روزی است که وقتی به اینترنت وصل می شوم با کمال تعجب می بینم که سرعت لود شدن صفحات وب به طور محسوسی بیشتر شده است.نمی دانم به خاطر اجرایی شدن خبر افزایش پهنای باند اینترنت ایران از 72 به 97 گیگاهرتز بر ثانیه در هفته ی دولت است یا شاکی شدن کاربران وایمکس و جی پی آر اس ایرانسل و ترک این سرویس دهنده که افزایش پهنای باند را متعاقبا به همراه خواهد داشت یا...به هر حال ؛روحانی مچکریم!

+آقای روحانی اگر طبق زمزمه هایی که هست فیس بوک را هم آزاد کنید مچکر تر می شویم.

+دقت کردید سایت هایی که جوک و پیامک های"روحانی مچکریم"دارد ،فیلتر نیستند و نمی شوند؟ روحانی از این که جنبه داری و ظاهرا" مردمی هستی مچکریم.امیدوارم اعتمادمان را جلب کنی.

نکنید برادر من!نکنید!

 در کشور های دیگر هم کوسه ها از از کابل اینترنت تغذیه می کنند عایا؟

خب نکنید برادر من نکنید...از بس که که صید مجاز و غیر مجاز می کنید سهم اون کوسه ی بدبخت رو می خورید خب اون بدبخت هم از گشنگی میره کابل اینترنت رو می خوره دیگه!فکر نکنید  خوشمزه سا!صرفا جهت ارتباط با مسئولینه این!

آموزش مبانی داستان نویسی در فرهنگسرای کار_منطقه 9

فرهنگسرای کار برگزار می کند:

آموزش مبانی داستان نویسی

چهارشنبه ها ساعت ۱۷-۱۹

مکان:فرهنگسرای کار-بزرگراه یادگار امام-نبش میدان هاشمی

تلفن:[phone]